خداباوري و اخلاق زيست محيطي(2)

دوستی با محیط زیست dbmz.blogfa.com

نويسنده : گثري ال.كامستوك
مترجم : انشاالله رحمتي

خدا به عنوان ناجي طبيعت

در كتاب مقدس، چندين تشبيه جذاب براي تعبير از خدا وجود دارد. استدلال وايت، اگر به جاي تمركز بر نويسندگان ابواب نخست سفر تكوين بر مابعدالطبيعه خداباورانه پولس، نويسنده عهد جديد، متمركز مي‌شد، استدلال قوي‌تري مي‌بود. پولس با تفسير دوباره اسطوره خلقت در سفر تكوين، در پرتو حيات، مرگ و رستاخيز عيسي مسيح(ع)، استدلال مي‌كند كه مسيح همان آدم نوين بود كه در نهايت شرايط اوليه پيشا - هبوط طبيعت را براي آن اعاده خواهد كرد. به اعتقاد پولس، شرايط اوليه طبيعت نافي مرگ و همه فرايندهاي منجر به فساد، رنج، مصيبت، طعمه‌خواري و ميرايي بود. بر طبق مسيحيت پولسي، در وضعيت زيست محيطي آغازين و پاياني، ميرايي در كار نيست. بنابراين بر طبق ديدگاه پولس وضع و حال كنوني طبيعت نمي‌تواند معيارهايي اخلاقي در اختيار ما قرار دهد زيرا اين وضع و حال سايه رنگ‌باخته‌اي از سرشت سابق آن، ساختاري فرسوده است كه بايد ويران و بازسازي شود. {براي اين هدف} هدايت اخلاقي بايد از طريق وحي مخصوص از طرف خداوند، در اختيار مار قرار بگيرد.

ادامه نوشته

خداباوري و اخلاق زيست محيطي(1)

دوستی با محیط زیست dbmz.blogfa.com

نويسنده : گثري ال.كامستوك
مترجم : انشاالله رحمتي

يكي از حوزه‌هاي فكري اصلي كه در دوران معاصر توانسته است، پيوندي ميان تفكرات نظري در رشته‌هايي چون فلسفه و الهيات و مسائل و معضلات عملي زندگي بشر برقرار دارد. دانشي است كه از آن به اخلاق كاربردي (Applied Ethics) تعبير مي‌شود. اخلاق زيست محيطي (Ethics Enviromental) از شاخه‌هاي اين دانش است. در اين اخلاق براي حل مسائل ناشي از بحران زيست محيطي كه مي‌توان گفت خطيرترين بحران جهان كنوني است، چاره‌جويي مي‌شود. اخلاق زيست محيطي و مسائل قابل طرح در اين دانش دامنه گسترده‌اي دارند. ولي يكي از مسائل اين دانش نسبت ميان دين و محيط زيست است، به اين معنا كه آيا دين به طور كلي مي‌تواند به حال شرايط زيست محيطي موثر باشد و اگر آري، آيا تأثير آن مثبت است يا منفي. بديهي است كه چون اديان خود متنوع‌اند و به علاوه در متن هر دين نيز مذاهب مختلفي موجود است، نمي‌توان به دنبال پاسخي كلي و فراگير براي اين پرسش بود.
به همين دليل در مقاله‌اي كه ذيلاً مي‌خوانيم، نويسنده به اين مهم عنايت دارد و مي‌كوشد تا بر مبناي تصور اديان مختلف از خداوند، به نوعي آنها را طبقه‌بندي كند و بر اين اساس به تشريح پاسخ بالفعل يا بالقوه‌اي كه بر مبناي هر يك قابل ارائه است، بپردازد. بنابراين در تقسيم كلي اديان را به خدا باور (theist) ونا - خداباور (non - theist) تقسيم مي‌كند. دين خداباور ديني است كه به وجود ساحتي متعالي براي عالم كه متشكل از خدا يا خدايان و ديگر موجودات مقدس است، باور دارد. و هر ديني كه چنين ساحتي براي عالم قائل نيست، ديني نا - خداباور است و از اين جهت چنين ادياني را مي‌توان حتي اديان الحادي (atheist) خواند. هر چند در ابتداي مقاله نسبت ميان اديان نا - خداباور با محيط زيست مورد بحث قرار گرفته است، ولي بخش عمده‌اي از مقاله نسبت ميان اديان خداباور و اين موضوع را بررسي مي‌كند.

ادامه نوشته