به طبیعت رحم کنیم
دوستی با محیط زیست dbmz.blogfa.com
رابطه میان انسان و محیط زیست رابطه ای بس ناعادلانه و سودجویی یک طرفه است. انسان به عنوان موجود به کمال رسیده اکوسیستم در طول تاریخی بس طولانی با افعال نابخردانه خود ناملایمات و خرابی های بسیاری در حق اکوسیستم روا کرده است .خرابی ها و بهره کشی هایی که باعث توجیه بسیاری از زلزله ها ، آتشفشان ها ، سیل ها و ... می گردد.
در این میان انسان با افعال غیرمنطقی خود ، افعالی که نتیجه فکر بکر و اختیار انسان مدرنیته بوده و هست ، به تخریب محیط زیست پرداخته و در واقع تیشه به ریشه خود زده است.
در نتیجه تحولات اجتماعی و صنعتی، انسان با بهره گیری بیش از حد از طبیعت آن را مقهور خود نموده و با از بین بردن پوشش گیاهی و درختان باعث آلودگی هوا و در نهایت افزایش بیماری های عفونی شده است.
+ نوشته شده در جمعه ۲ مرداد ۱۳۹۴ ساعت 10:40 توسط دوست محیط زیست
|
طبیعت جلوه ی حضور خداست و احترام به طبیعت و موجوداتش نیز به معنای احترام به خداست. در ابتدایی ترین استدلال، حرمت گذاری به خدا و نظام خلقت مسئله ی حرمت گذاری به طبیعت به حیث بارزترین جلوه ی خلاقیت خداوند برای مۆمنان به خداوند مطرح است. خداوند در هیأت نامرئی خویش اماناتی را برای بشر سپرده است که عالی ترین و برجسته ترین این امانت ها، همانا طبیعت است، طبیعتی که انسان را در دامانش می پروراند و خارج از طبیعت انسان هیچ چیزی ندارد و هیچ چیزی نیز شمرده نمی شود.
این روزها آشنایی با طبیعت به طور جدایی ناپذیری با آگاهی از تغییر آب و هوا و مشکلات زیست محیطی دیگر در ارتباط است. تغییر آب و هوا موضوعی نگران کننده و بحث برانگیز در میان بزرگسالان است. این مشکلات وسیع، درکشان دشوار است و می‌توانند باعث بروز احساسات شدیدی مانند ترس، اضطراب، سرخوردگی، خشم و یأس شوند. علاقه‌مندی به محیط زیست و حفاظت آن امری است که می‌بایست دانش آموزان در کودکی فرا گیرند تا در ذهنشان نهادینه شود؛ لازمه این امر آگاهی دادن به آنها درباره مسائل ساده زیست محیطی است.
در آستانه رقم زدن فاجعه زیست محیطی هستیم؛ این را می‌شود با یک سر چرخاندن به پیرامون خود و مشاهده سیل زباله‌های رها شده در طبیعت فهمید؛ زباله‌هایی که از هر نوع باشند، در وجود پلاستیک مشترک بوده و تجزیه‌ناپذیری این بخششان بر کسی پوشیده نیست؛ چه باید کرد؟ شاید به‌کار‌گیری این پیشنهاد، بتواند بخشی از مشکلات را حل کند!
آب در قرآن کریم با واژه «ماء» 63 بار به کار رفته و توجّه ویژه اى به آن شده است. قرآن کریم در آیات زیادى ریشه زندگى را هم در منشأ و پیدایش و هم در صحنه هستى و تداوم حیات از آب مى داند. همچنین آغاز آفرینش انسان را از آب دانسته است. یافته هاى امروز نیز منشأ حیات بودن آب را اثبات مى کند. براساس این یافته ها «اصل حیات، ریشه در آب دارد و نخستین موجود یا موجودات زنده به صورت حیوان بسیط تک سلولى از آب دریا پدید آمده اند».
